39 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το πικρό εκείνο πρωινό του Σαββάτου, 20 του Ιούλη 1974, όταν η Τουρκία βλέποντας την Κερκόπορτα της Κύπρου ορθάνοικτη, εισέβαλε με τις ορδές της στο νησί, κορυφώνοντας τα πολυετή σχέδια της για επανάκτηση της πατρίδας μας.
Η δήθεν ειρηνευτική επέμβαση Αττίλας, για «αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης» στην Κύπρο έμελλε να προστεθεί ως μια ακόμη γενοκτονία, μια από τις πολλές που έχει στο βαρύτατο ποινικό μητρώο που αποκαλεί ιστορία της η Τουρκία. Αποτελεί όμως την πιο δειλή όλων, αφού τα εκατομμύρια των Τούρκων τα έβαλαν με μια μικρή μερίδα του Ελληνισμού, προδομένη από παντού, χωρίς να έχει καν τη δυνατότητα να αμυνθεί.
Η σημερινή μαύρη επέτειος αποτελεί ημέρα μνήμης για τον απανταχού Ελληνισμού που ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ τη σωρεία εγκλημάτων των Τούρκων που για ακόμη μια φορά έδειξαν την αιμοσταγή τους φύση. Δεν ξεχνά τις δολοφονίες, τους βιασμούς, τα βασανιστήρια, τις λεηλασίες, τον εποικισμό και τόσα άλλα που διαπράττουν για 39 χρόνια στο νησί μας οι κατακτητές.
Προπαντός, όμως, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ τους ηρωικούς υπερασπιστές της Κύπρου, που ως σύγχρονοι Σπαρτιάτες, όρθωσαν το ανάστημά τους ενάντια στον εισβολέα, και σε ένα παιχνίδι που είχε πουληθεί προτού καν ξεκινήσει, έγραψαν με το αίμα τους ιστορίες ηρωισμού. Και ενώ η Αϊσέ πήγε διακοπές, τις πλήρωσε πολύ ακριβά με τους Τούρκους στρατιώτες να κατατεμαχίζονται από τις δυνάμεις των Εθνοφρουρών και της ΕΛΔΥΚ, μέχρι να πετύχουν τον ανόσιο σκοπό τους.
Αυτό άλλωστε πρέπει να είναι και το μήνυμα αυτής της θλιβερής μέρας. Μοναδική και τελειωτική ήττα είναι η λήθη. Μόνο η λήθη μπορεί να ολοκληρώσει το έγκλημα της εισβολής του 1974. Όσο η μνήμη μένει ζωντανεί, όσο μας φωτίζει η φλόγα του ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε. Και όσο και αν προσπαθήσουν οι Τούρκοι με την πέμπτη φάλαγγα των ομοσπονδιακών, κανένα αντεθνικό σχέδιο, καμιά διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δεν μπορεί να περάσει.
Ήδη μετρούμε 39 χρόνια αποτυχίας στην αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, με την υποδούλωσή μας να είναι πιο κοντά από ποτέ. Ήρθε η ώρα λοιπόν να αποβάλουμε από πάνω μας την νοοτροπία του ηττημένου και να εμπνευστούμε από τους αγώνες και τις θυσίες των ηρώων που αντιτάχθηκαν στον Τούρκο εισβολέα και να παλέψουμε για τη λευτεριά μας. Μονάχα έτσι θα επιβιώσουμε, μονάχα έτσι θα δικαιώσουμε όλους αυτούς που θυσιάστηκαν στη γραμμή του καθήκοντος. Επομένως ας συνεχίσουμε από εκεί που αυτοί έπεσαν μαχόμενοι και βροντοφωνάξουμε:
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ!
Γραφείο Τύπου ΕΦΑΕΦΠ
