Συναγωνιστές, Συναγωνίστριες , Φίλοι και Φίλες,


16 Χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την άνανδρη δολοφονία των δυο παλληκαριών μας του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού. Ήταν εκείνο το μαύρο 1996, το οποίο άρχισε με την προδοσία των Ιμίων και την δολοφονία των ηρώων Γιαλοψού, Βλαχάκου και Καραθανάση στα Ελληνικά νερά του Αιγαίου μας και συνεχίστηκε εδώ στη Κύπρο το καλοκαίρι με τη διπλή αναπάντεχη δολοφονία των ηρώων της Ελληνικής μας πατρίδα.


Πρώτος ο Τάσος, ο οποίος όπως και πολύ άλλοι νέοι και όχι μόνο συμμετείχε στη πορεία μοτοσικλετιστών, η οποία ξεκίνησε από το Βερολίνο με τελευταίο προορισμό τη Κερύνεια. Όμως οι γκρίζοι λύκοι και τα όργανα της Τουρκίας είχαν άλλη γνώμη, τον εγκλώβισαν και τον δολοφόνησαν βάναυσα. Εδώ λίγο πιο πέρα στο οδόφραγμα της Δερύνειας. Δεν έφτασε όμως αυτό λίγες μέρες αργότερα μετά τη κηδεία του Τάσου στις 14 Αυγούστου θα δολοφονείτο εν ψυχρώ ακόμη ένας νέος, ο Σολωμός Σολωμού, ο οποίος αποφάσισε να κατεβάσει εκείνο το κόκκινο πανί που του είχε γίνει εμμονή, γνωρίζοντας πολύ καλά την κατάληξη που θα είχε το εγχείρημα του.

Από εκείνη τη μέρα αυτοί οι δυο νέοι πέρασαν στη αιωνιότητα και γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στη μακροσκελή λίστα των ηρώων της Ελληνικής Κύπρου, δίπλα στον αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, τον Καρατζά, τον Μάτση, τον Αυξεντίου, τον Τάσο Μάρκου και τόσους άλλους που θυσιάστηκαν για μια Κύπρο Λεύτερη και Ελληνική.


Ο Τάσος και ο Σολωμός, ο Σολωμός και ο Τάσος, βλαστάρια του ανατολικότερου άκρου του Ελληνισμού, της εσχατιάς όπως είπε κάποτε ο φλογερός ρασοφόρος αρχιεπίσκοπος της μητρός πατρίδος Χριστόδουλος για το Παραλίμνι απέδειξαν πως και του σημερινού Έλληνος ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει. Με την θυσία τους έστειλα το μήνυμα σε όλο τον κόσμο πως οι νέοι της Κύπρου δεν ξεχνούν, δεν προτίθενται να ξεχάσουν τη γη των προγόνων τους. Δεν ξεχνούν το καρπάσι και την Κερύνεια το Μόρφου και το Βαρώσι. Οι ήρωες μας έκαναν βίωμα το λόγια ενός μεγάλου Έλληνα του Ίωνος Δραγούμη που έγραφε σχεδόν ένα αιώνα πριν πως «Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του. Να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι μόνον πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας. Δεν είναι εύκολο να πείσεις ένα έθνος. Εγώ βλέπω τόσα πράγματα που πρέπει να γίνουν και όμως οι άλλοι Έλληνες τα βλέπουν αλλιώς. Αν είμαι δυνατός θα τους πείσω». Και τα δυο παλληκάρια μας έπεισαν πως εμείς οι ίδιοι πρέπει να σώσουμε την πατρίδα και το έθνος, εμείς οι νέοι το μέλλον τούτου του μαρτυρικού νησιού δίνουμε καθημερινά των όρκο πως ο αγώνας τους θα συνεχιστεί μέχρι την δικαίωση μέχρι η Γαλανόλευκος να κυματίσει ξανά στη θαλασσοφίλητη Αμμόχωστο του Τεύκρου και του Ευαγόρα, στη Κερύνεια του Κηφέα και του Πράξαντρου στον Απόστολο Ανδρέα και στην Αχαιών Ακτή στο Καρπάσι.


Ο λαός μας έχεις αντοχές σθένος και πατριωτικό αισθητήριο, το απέδειξε πολλές φορές στη μακρά του Ιστορία. Καλείται να το αποδείξει και σήμερα και να συνεχίσει τον αγώνα για δικαίωση, καλείται να κλείσει τα αυτιά του στις σειρήνες του δήθεν εφικτού και του δήθεν πατριωτικού ρεαλισμού και να συνεχίσει μαζικά και δυναμικά τον αντικατοχικό του αγώνα. Δεν μας εξουσιοδότησαν οι ήρωες μας να παραδώσουμε Ελληνική γη και δη αμαχητί. Ποιοι είμαστε εμείς που θα υπογράψουμε λύσεις καταστροφικές λύσεις αντεθνικές, λύσεις που θα οδηγούν στο πλήρη αφανισμό του Ελληνισμού της Κύπρου. Ποιος μας εξουσιοδότησε να κάνουμε όλα αυτά;


Ελληνίδες και Έλληνες όπως είπε κάποτε ο Ιωάννης Μεταξάς  «Υπάρχουν στιγμές στις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλει να μείνει μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήσει. Έστω και χωρίς ελπίδα νίκης. Μόνο διότι ΠΡΕΠΕΙ.» Και το μέλλον τούτου του τόπου δίνει όρκο τιμής στους ήρωες μας ότι θα συνεχίσει τον αγώνα τους, η θυσία τους ΔΕΝ πήγε χαμένη, μπορεί να είμαστε λίγοι, όμως είμαστε η μαγιά του Στρατηγού Μακρυγιάννη «Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και όταν οι ολίγοι αποφασίσουν να πεθαίνουν. Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν» έλεγε ο μεγάλος Στρατηγός.


Συνέλληνες, οι καιροί είναι δύσκολοι, ο αντιηρωισμός ο ωχαδερφισμός και η εθνική απονεύρωση που επικρατούν τα τελευταία χρόνια στο νησί οδηγούν τον τόπο μας με μαθηματική ακρίβεια στον όλεθρο και στη πλήρη τουρκοποίηση. Εμείς οι νέοι της Κύπρου που γαλουχηθήκαμε με τα Εθνικά ιδανικά και έχουμε ως πρότυπα μας τον Τάσο και τον Σολωμό αυτό ΔΕΝ θα το επιτρέψουμε, όσο μεγάλοι και αν είναι αυτοί που απεργάζονται τον αφανισμό του Ελληνισμού της Κύπρου. Ακολουθούμε πιστά τα λόγια του μέγιστου των ηρώων Γρηγόρη Αυξεντίου ο οποίος απευθυνόμενος προς τους συναγωνιστές του, τους έλεγε ως παρακαταθήκη για το μέλλον.«Είτε ζήσουμε είτε πεθάνουμε ένα πρέπει να είναι το έπαθλο για νεκρούς και ζώντες: Να γίνει η Κύπρος ελεύθερη κι ευτυχισμένη στην αγκαλιά μιας Ελλάδας που θα λάμπει με τη δόξα και το μεγαλείο της. Θα είναι το μεγαλύτερο αίσχος για μας αν καμφθούμε στο τέρμα ενός τόσον υπέροχου αγώνα. Η πίστη μας προς τη νίκη πρέπει να μείνει ακλόνητος».


Σας ευχαριστώ.