Για πρώτη φορά στα χρονικά, με πρωτοβουλία της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο, τέθηκε θέμα νομικής πτυχής στους χειρισμούς όχι μόνον του νύν συνομιλητή για το κυπριακό, Δημήτρη Χριστόφια, αλλά και για τους απερχόμενους. Αξιοσημείωτο δε είναι ότι, τυχών δικαίωση στο δικαστήριο, θα δεσμεύει και τους επερχόμενους. Όπως διαφάνηκε, οι υποχωρήσεις που προβαίνει η κυβέρνηση δεν είναι μόνο υπερβολικές και προσβλητικές προς τον ελληνισμό αλλά και παράνομες.
Αφού θέλουν να μας πείσουν ότι ζούμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία που καταπολεμάτε το άδικο και ο ρατσισμός, τότε οι ένοχοι οφείλουν να οδηγηθούν στο δικαστήριο και να τιμωρηθούν αναλόγως. Δεν ξεχνάμε φυσικά τα δύο άλλα περιστατικά που γέννησε το σαθρό σύστημα της κυπριακής αναξιοκρατίας ( πτώση αεροπλάνου της εταιρείας Ήλιος, έκρηξη στο Μαρί) που οι υπαίτιοι αρνούνται κατηγορηματικά οποιαδήποτε ανάμειξη, δεν δείχνουν σημάδια ευθιξίας με την παραίτηση τους και φυσικά με την ανοχή της κυβέρνησης και του Γενικού Εισαγγελέα. Ήρθε η ώρα οι πολίτες να πάρουν πρωτοβουλία και να καταγγείλουν, τις κινήσεις αυτών που κρατούν το μέλλον μας στα χέρια τους, δικαστικώς αφού προωθού την κοινωνική και εθνική ανισότητα με μια λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας αλλά και την παρανομία γενικότερα.
Όπως έγινε κατανοητό από τον δικηγόρο Λουκή Λουκαίδη, πρώην Β. Εισαγγελέα και δικαστή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι εν λόγω χειρισμοί παραβαίνουν Διεθνείς Συνθήκες Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αρχές του Διεθνούς Δικαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συγκεκριμένες πρόνοιες μιας τέτοιας λύσης όπως η εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος, η παραμονή εποίκων και ο γεωγραφικός διαχωρισμός εναντιώνονται επίσης στην απαγόρευση φυλετικών διακρίσεων ή διακρίσεων σε σχέση με πολιτικά και άλλα ανθρώπινα δικαιώματα που απαγορεύονται από τη Διεθνή Σύμβαση την Αφορώσαν εις την Εξάλειψη Πάσης μορφής Φυλετικής Διακρίσεως και τον Κυρωτικό Νόμο 12 του 1967, από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ιδιαίτερα από το Πρωτόκολλο 12 της Σύμβασης και από το Σύμφωνο για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα, άρθρα 25 και 26 καθώς και με το δικαίωμα ιδιοκτησίας όπως κατοχυρώνεται στην πιο πάνω Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τη Σύμβαση της Γενεύης του 1949 όπως ο ίδιος σαφέστατα ανέφερε.
Τραγική ειρωνεία είναι το γεγονός ότι όλα αυτά αντιβαίνουν και στις αρχές που η ΕΔΟΝ και λοιποί οργανισμοί καπηλεύονται και με σθένος «προωθούν». Αρχές οι οποίες μιλούν για ελευθερίες, ισότητα και αλληλεγγύη. Δυστυχώς όμως οι παραπάνω κύριοι ξέχασαν ποιοι είναι οι χαμένοι της υπόθεσης. Ξέχασαν ότι εδώ και 38 ολόκληρα χρόνια ο κυπριακός ελληνισμός υποφέρει τα πάνδεινα, στερείτε των δικαιωμάτων της ελεύθερης διακίνησης, εγκατάστασης καθώς και των οικονομικών και θρησκευτικών κεκτημένων που με αγώνες κερδηθήκαν. Ξέχασαν τους χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους, την προσφυγιά και το δικαίωμα ενός λαού να αγωνιστεί για την ελευθερία του και την αυτοδιάθεσή του. Έχουμε να κάνουμε με κατακτητές και όχι με αδερφούς. Τίθεται θέμα φιλότιμου και επιβράβευσης των αγώνων που δώσαμε σαν Έλληνες και εμπνευστές αυτών των ιδεωδών.
Ως ΕΦΑΕΠΦ, δεν θα μπορούσαμε να λείψουμε από την αγωγή για προάσπιση των δικαιωμάτων μας και της ελληνικότητας της νήσου. Δηλώνουμε ξανά παρόν στον αγώνα για απελευθέρωση και ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Δεν δεχόμαστε οποιονδήποτε παραγκωνισμό των Ελλήνων κάτοικων της Κύπρου και αναμένουμε την απόφαση του δικαστηρίου που να απαγορεύει σε επικίνδυνα άτομα, με ηττοπαθείς τάσεις και την «πολιτική του καλού παιδιού» που αποδείχτηκε ουτοπική και αντισυνταγματική, να χειρίζονται τέτοια σημαντικά θέματα.
